Gewurm | Pffff!

Om een fatsoenlijk stukje te kunnen zwemmen, fietsen en lopen moet je fatsoenlijke spullen hebben. Dus toog ik gisteren op advies van mijn coach Rik van Squadra naar de Triathlonwinkel in Uden. Zo kom je nog eens ergens.

Om te beginnen een badpak. Want één serieuze duik vanaf een startblok en mijn rode bikini, leuk om mee te flaneren in de zomer, hangt op mijn enkels. Een badpak. Ineens voel ik me heel erg een ‘mevrouw van 50’. Om dat te compenseren heb ik een hele foute badmuts uitgezocht (er werd hier thuis tranen met tuiten om gelachen). Als je vanaf mei iemand met een knalroze hoofd en dito brilletje baantjes ziet trekken in het Nuenense natuurbad Enode. That’s me.

Nooit geweten echter dat een badpak zó strak moest zitten. Hallelujah! Maar Erik, de zeer deskundige en gezellige meneer van de Triathlonwinkel, legde uit waarom. Anders ‘schep je water’ en dat vertraagt de boel. En dat kan deze slak natuurlijk niet gebruiken.

Dat verliep echter allemaal vlot. Na drie badpakken was het al beklonken.

Maar toen! Toen moest er nog een zogenaamde ‘trisuit’ worden gepast. Over hallelujah gesproken! Pfff! Ik heb wat af staan vloeken, wurmen, trekken en kreeg het steeds warmer in dat pashokje. Ik kreeg het op een bepaald moment niet aan, maar ook niet meer uit. Gelukkig maar dat je in zo’n pak alle onderdelen kunt doen. Omkleden tussendoor hoeft niet. Maar goed ook. Dat zou in mijn geval een eigen triathlononderdeel worden. Met tijdsvermelding.

Toen ik uiteindelijk toch al mijn rolletjes en bubbels in dat pakje had weten te duwen en zowaar ook nog de rits dicht kreeg, was ik twee kledingmaten geslonken. Dames, niet meer naar een lingeriewinkel! Zo’n pekske onder je jurkje! Het drukt alles plat. Ademhalen kan niet meer. Maar hey, gestroomlijnd dat je bent.

En nu ligt mijn tas met mijn gloednieuwe zwemspullen klaar. Voor morgen. Mijn eerste zwemtraining. Zondagochtend. Vroeg. Om 9 uur lig ik in het water te wurmen. Pfff!