Zet twee blonde krullenbollen vooraan. Verwachtingsvol. Met hun neus letterlijk tegen het podium. Waar ze 1,5 uur later aan een paar buitengewoon mooi geschoeide voeten staan. En alle grenzen vervagen. Leeftijden bestaan niet meer. Een twee uur durende rollercoaster. Alle zintuigen getriggerd. Door de vette muziek. De band. De fantastische muzikale kwaliteiten. Het onderling plezier in muziek maken. En natuurlijk. DE zanger. The suit. The red boots. De zang. The moves. The bedroom eyes. Vindt beide dames aan het einde in katzwijm. Een handkus en een zoetgevooisd ‘bedankt’, speciáál voor hen! Too much. Maar het kan NOG gekker. Al jaren staan ze links vooraan het podium. Ze wagen zelfs soms een bericht of reactie op social media. Maar nog nooit. Nog NOOIT. Durfden ze. Hun helden aan te spreken. Tot vanavond. Als een stel pubers. In de rij met hun net gekochte merchandise. Handtekeningen vragen voor op de hoodie. Eerst de drummer. En dan…OMG ’de zwerver’ himself. Een foto? Zeker & vast. Een kus? Da’ moogt ge ook gerust. Adrenaline sky high. Vlinders dartelen onbesuisd. ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht’. Opperste gelukzaligheid. Natuurlijk über genant. Maar ZO lekker. Om dan later aan elkaar te bekennen. Ik heb. Niet?! Jij ook?! Dat wordt een #metoo vanuit deez Vlaamse bard binnenkort. Aangeklaagd worden ze. Maar in februari? Staan ze weer vooraan. Links. Uiteraard. Alle gêne voorbij. Trigger!