Piepen & Kraken | Pfff!

Om maar meteen eerlijk met de deur in huis te vallen: protest! Het piept en kraakt. Dit stramme lijf. En de heupjes moeten ook weer los merk ik. Vandaag ging de derde trainingsweek in onder het strenge (?) regime van Rik van Squadra Events.

Wat had ik dan gedacht? Na de laatste anderhalf jaar kwakkelend sporten. Af en toe een laffe poging het hardlopen op te pikken. En dan nu ineens vrijwel iedere dag een sportmomentje. Dus dit ouwe lijf protesteert: “Hallo! We zijn 50 hè, Kuik!”

Het is wel een beetje plannen. De ene dag een halfuurtje hardlopen, de andere dag een klein uurtje zwemmen of een kort stukkie fietsen (en op donderdag vrij, jippie). Klinkt wel echt veel zwaarder dan het in werkelijkheid is hoor. Hardlopen is ‘kloffie-aan-en-gaan’ vanuit thuis. Zwemmen kan gewoon hier op vijf minuten afstand in het Feel Fit Center. En dat bovendien afgelopen vrijdag gezellig onder deskundige leiding van Henriette. Een rondje fietsen kan ook gewoon vanuit thuis, met grote dank aan Greet, wiens fiets ik mag lenen. En dan twee keer naar Eindhoven SPARCK sportsclub voor de hardloop- en de zwemtraining.

Soms gaat ie echt al best wel lekker, en soms wat minder. Herkenbaar. Maar bovenal valt het, echt oprecht gemeend, nog wel mee. So far, so good. Nou ja, de afgelopen twee weken dan toch in elk geval.

Er is natuurlijk ‘helemáál geen druk of zo’. Duh! In de eerste plaats helpt de ‘triathlon-stok-achter-de-deur’ nogal behoorlijk bij de motivatie. Om nog maar te zwijgen dat ik dit in ‘the public eye’ doe. Het is wel leuk als dan zomaar iemand spontaan roept dat ze nu al fan van je is.

‘Wat knap van je’ krijg ik regelmatig te horen. Nou lieve mensen, dat bewaren we wel voor als ik daadwerkelijk die kwart triathlon heb gedaan. Alhoewel. Al kom ik kruipend over de eindstreep, finishen zal ik. Piepend & krakend. Pfff!